Αντλία θερμότητας είναι η ηλεκτρική συσκευή η οποία αφαιρεί θερμότητα από ένα χώρο ή από το περιβάλλον και τη μεταφέρει σε κάποιον άλλο. Η αντλία θερμότητας προσλαμβάνει ενέργεια μέσω ειδικού εναλλάκτη από το εξωτερικό περιβάλλον και με τη βοήθεια του συμπιεστή αυξάνει τη θερμοκρασία του ψυκτικού μέσου (φρέον) σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να ζεστάνει το νερό ή τον αέρα που θα καταλήξει στο χώρο μας. Ειδικότερα η αντλία θερμότητας είναι ένα ενεργειακά και οικονομικά αποδοτικό σύστημα που απορροφά θερμότητα από τον αέρα του περιβάλλοντος για θέρμανση και ζεστό νερό. Οι αντλίες θερμότητας χρησιμοποιούνται πολύ συχνά σε νέες κατασκευές, ιδίως εφόσον δεν υπάρχει διαθεσιμότητα δικτύου φυσικού αερίου στην περιοχή του έργου.

Για την οργάνωση αυτού του συστήματος αποστράγγισης, πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μια κοιλότητα (φρεάτιο) μέσα στο υπόγειο. Το μέγεθος της θα πρέπει να είναι 50 x 50 εκατοστά, και το βάθος τουλάχιστον 0,5 μέτρα. Ο πυθμένας πρέπει να καλύπτεται με χαλίκι. Το πάχος αυτού του στρώματος πρέπει να είναι 10 cm. Όταν το επίπεδο υπογείων υδάτων ανεβαίνει, μπορεί να εντοπιστεί στο λάκκο. Στη συνέχεια, πρέπει να εγκαταστήσετε μια αντλία αποστράγγισης με ένα αυτόματο σύστημα ελέγχου στο λάκκο. Ο εύκαμπτος σωλήνας που συνδέεται με το σύστημα πρέπει να αφαιρεθεί από το κτίριο. Όταν το νερό φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο, το σύστημα θα λειτουργήσει αυτόματα και θα τον εξάγει. Κατά συνέπεια, η υπερβολική υγρασία θα αφαιρεθεί από την αντλία. Εάν το νερό συνεχίσει να συσσωρεύεται, η αντλία θα ενεργοποιηθεί ξανά και θα την εξάγει. Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να πέσει η στάθμη των υπογείων υδάτων στο επιθυμητό επίπεδο.

Γεωδαιτικός σταθμός ή Total station ονομάζεται τοπογραφικό όργανο που έχει δυνατότητα μέτρησης γωνιών και αποστάσεων. Αποτελεί συνδυασμό σε ενιαία συσκευή ψηφιακού θεοδόλιχου και EDM που επιτρέπει στο χρήστη του να συλλέγει όλες τις μετρήσεις που του είναι απαραίτητες για μία τοπογραφική αποτύπωση με χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας.

Τα συστήματα GPS/GNSS διπλής συχνότητας χρησιμοποιούνται σε όλες τις γεωδαιτικές εφαρμογές, όπως ιδρύσεις τριγωνομετρικών δικτύων, προσδιορισμό φωτοσταθερών, ταχυμετρικές αποτυπώσεις-χαράξεις σε πραγματικό χρόνο, ακριβή δυναμικό εντοπισμό, κλπ. Η επικοινωνία μεταξύ των δεκτών GPS στις τεχνικές εντοπισμού σε πραγματικό χρόνο επιτυγχάνεται είτε μέσω UHF modem, είτε μέσω του δικτύου της κινητής τηλεφωνίας με συνδέσεις Data και GPRS. Οι δέκτες GPS/GNSS είναι απαραίτητοι για τη σύνταξη τοπογραφικών διαγραμμάτων εξαρτημένων από το σύστημα συντεταγμένων ΕΓΣΑ’ 87.

Ένα πολύ σημαντικό εξάρτημα που χρησιμεύει για την προστασία των συσκευών μας σε μια εγκατάσταση είναι ο επιτηρητής τάσης, ο οποίος μας παρέχει αυτόματο έλεγχο της έντασης τροφοδοσίας κινητήρων, μας προσφέρει ευελιξία στον τρόπο που θα χρησιμοποιήσουμε μία κατανάλωση, ενώ η εγκατάσταση λειτουργεί αξιόπιστα χάρη σε αυτό τον αυτοματισμό και μας απαλλάσσει από περαιτέρω προβλήματα γνωρίζοντας ποια είναι τα όρια της ισχύος μας και πώς να τα ελέγχουμε με ευκολία.

Το σύστημα θέρμανσης με καυστήρα-λέβητα αερίου ανήκει κατατάσσεται στα συμβατικά συστήματα και ανάλογα με τη θερμοκρασία παραγωγής του θερμού/ζεστού νερού οι λέβητες κατηγοριοποιούνται σε υψηλής θερμοκρασίας (>55⁰), σε μέσης θερμοκρασίας (<55⁰ και >35⁰) και χαμηλής θερμοκρασίας (<35⁰). Τα συστήματα με ισχύ μεγαλύτερη των 50kW οφείλουν να τοποθετούνται στο λεβητοστάσιο, ενώ λέβητες με θερμαντική ισχύ μικρότερη των 50kW μπορούν να τοποθετούνται εντός της κατοικίας. Οι επίτοιχοι λέβητες αερίου έχουν κερδίσει έδαφος στην αγορά της θέρμανσης, τόσο σε νέες κατασκευές όσο και σε ανακαινίσεις, λόγω των αναρίθμητων πλεονεκτημάτων τους: υψηλή απόδοση, μεγάλη οικονομία, σχετικά μικρό κόστος εγκατάστασης, πολύ μικρός δεσμευόμενος χώρος.

Ο ηλιακός θερμοσίφωνας έχει ως βασική λειτουργία την εκμετάλλευση την ηλιακής ενέργειας για να παρέχει ζεστό νερό. Στην χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες της μεσογείου, οι ηλιακοί θερμοσίφωνες χρησιμοποιούνται ευρύτατα, καθώς υπάρχει μεγάλη ηλιοφάνεια. Ο ηλιακός θερμοσίφωνας χρησιμοποιείται για να θερμαίνει το νερό, τόσο σε οικίες, όσο και σε επαγγελματικούς χώρους, δημόσιες υπηρεσίες κλπ. Η χρήση ενός ηλιακού θερμοσίφωνα αποτελεί τον πιο οικονομικό τρόπο για να ζεσταθεί το νερό χρήσης.

Διακρίνουμε δύο είδη ηλιακών θερμοσιφώνων ανάλογα με τον αριθμό ενεργειακών πηγών που μπορούν να εκμεταλλευτούν.

Επίσης μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τους ηλιακούς θερμοσίφωνες ανάλογα με το κύκλωμα κυκλοφορίας του θερμαινόμενου μέσου.

Οι ηλιακοί θερμοσίφωνες, ανεξάρτητα από το είδος τους, αποτελούνται από δύο βασικά μέρη:

• Το τμήμα συλλογής ηλιακής ενέργειας (οι ηλιακοί συλλέκτες, δηλαδή η επιφάνεια απορρόφησης της ηλιακής ακτινοβολίας).
• Το τμήμα αποθήκευσης θερμικής ενέργειας (το δοχείο, δηλαδή η δεξαμενή αποθήκευσης του ζεστού νερού χρήσης).

Στον κλασσικό ηλιακό θερμοσίφωνα τα δύο αυτά μέρη είναι συναρμολογημένα μαζί και συνδέονται με σωληνώσεις. Επιπλέον, ο ηλιακός θερμοσίφωνας διαθέτει επιπλέον εξαρτήματα ελέγχου όπως η βαλβίδα υπερπίεσης.  Στα μεγαλύτερα συστήματα (ηλιοθερμικά συστήματα βεβιασμένης κυκλοφορίας) οι συλλέκτες είναι στην οροφή του κτιρίου ενώ το ηλιακό δοχείο σε ξεχωριστό χώρο, συνήθως στο λεβητοστάσιο.

Ο θερμοστάτης είναι μια συσκευή ελέγχου η οποία χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας, είτε σε κάποια συσκευή, είτε σε κάποιο χώρο. Αυτό επιτυγχάνεται όταν ο θερμοστάτης είναι συνδεδεμένος και ελέγχει ένα μηχανισμό θέρμανσης ή ψύξης. Αποτελείται από μια διάταξη ανίχνευσης της υπάρχουσας θερμοκρασίας, ένα είδος θερμομέτρου, ένα μηχανισμό ορισμού από το χρήστη της συσκευής της επιθυμητής θερμοκρασίας και τέλος ένα μηχανισμό, ο οποίος ενεργοποιεί αυτόματα τον μηχανισμό ψύξης ή θέρμανσης τον οποίο ελέγχει. Συνοπτικά, ένας από τους πλέον σημαντικούς παράγοντες στην εξοικονόμηση ενέργειας στα αυτόνομα συστήματα θέρμανσης είναι ο θερμοστάτης χώρου.

Τα κλασικά κλιματιστικά τύπου split) (δηλαδή διαιρούμενα) αποτελούνται από μια εξωτερική και μία εσωτερική μονάδα. Τα air conditions είναι εξαιρετικά αποδοτικές συσκευές και ο λόγος είναι ότι δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για παραγωγή ζεστού ή ψυχρού αέρα (όπως ένα αερόθερμο ή ένα καλοριφέρ λαδιού), αλλά αντιστρέφουν τον κύκλο λειτουργίας τους αντλώντας θερμότητα από το περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο οδηγούμαστε σε υψηλό συντελεστή απόδοσης (EER/COP) και γρήγορη επίτευξη της ζητούμενης θερμοκρασίας στο χώρο. Τα κλιματιστικά με τεχνολογία inverter έχουν ένα σύστημα αυτόματης αυξομείωσης των στροφών του συμπιεστή της εξωτερικής μονάδας, που έχει σαν αποτέλεσμα το μηχάνημα να καταναλώνει αυστηρά τη βέλτιστη ποσότητα ρεύματος. Θεωρούνται το καλύτερο και δημοφιλέστερο μέσο ψύξης και προτείνονται κατά κόρον σε σενάρια επεμβάσεων κατά την εκπόνηση πιστοποιητικών ενεργειακής απόδοσης.

Το σύστημα Σωμάτων Εξαναγκασμένης Κυκλοφορίας (Fαn Coil unit) είναι ένα σύστημα από εσωτερικές μονάδες που μεταφέρει τη θερμότητα ή την ψύξη σε όλους τους χώρους του σπιτιού μέσω της τροφοδοσίας τους με νερό κατάλληλης θερμοκρασίας. Η λειτουργία τους βασίζεται στην εξαναγκασμένη κυκλοφορία του αέρα που δημιουργείται από τον ανεμιστήρα που διαθέτουν. Με τη βοήθεια του ανεμιστήρα διανέμεται η θερμότητα στο χώρο, σε αντίθεση με τα απλά παραδοσιακά σώματα καλοριφέρ (φέτες). Τα σώματα Fan Coil προσφέρουν υψηλή απόδοση σε θέρμανση/ψύξη, οικονομική και αθόρυβη λειτουργία, καθώς και πλήρη αυτονομία και έλεγχο σε κάθε χώρο του σπιτιού. Αυτοί είναι οι λόγοι που γίνεται όλο και συχνότερη η επιλογή τους στις νέες κτιριακές κατασκευές. 

Η δημιουργία ολοκληρωμένων συστημάτων οικιακών εφαρμογών που ενοποιεί επί μέρους συστήματα, όπως είναι τα συστήματα ασφαλείας, οι οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις και η αυτοματοποίηση καθημερινών λειτουργιών, είναι αρκετά διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια. Ο έλεγχος γίνεται πρωτίστως από το χρήστη του χώρου μέσω ενός κεντρικού χειριστηρίου και συνήθως μέσω εφαρμογών σε φορητές έξυπνες συσκευές (smartphone, tablet).

• Έλεγχος στάθμης φωτισμού είτε εσωτερικού είτε εξωτερικού χώρου
• Έλεγχος ταχύτητας ανέμου
• Έλεγχος παρουσίας ατόμων, ανοίγματος θυρών κτλ.
• Έλεγχος θερμοκρασίας χώρου (θερμοστάτης)
• Έλεγχος στάθμης νερού, ύπαρξης επικίνδυνων αερίων κτλ.
• Μέτρηση κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας
• Μέτρηση κατανάλωσης θερμικής ενέργειας (θερμιδομέτρηση)
• Έλεγχος ρολών
• Έλεγχος τεντών
• Βέλτιστη ενεργοποίηση και απενεργοποίηση ηλεκτρικών συσκευών
• Έλεγχος συστήματος συναγερμού

Τα συστήματα συναγερμού αποτελούν το συνηθέστερο μέσο ασφάλειας μιας κατοικίας. Μια τυπική εγκατάσταση περιλαμβάνει την κεντρική μονάδα ελέγχου (πίνακα συναγερμού) και τις περιφερειακές μονάδες (το πληκτρολόγιο, τους αισθητήρες, την εσωτερική σειρήνα και την αυτόνομη εξωτερική σειρήνα). Για την ειδοποίηση σήμανσης, εκτός της σειρήνας, το σύστημα συνήθως διαθέτει μονάδα επικοινωνίας, η οποία συνδέεται με τηλεφωνική γραμμή μέσω του δικτύου σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας. Για την κάλυψη του εσωτερικού των κτιρίων χρησιμοποιούνται κυρίως ανιχνευτές κίνησης, παθητικοί υπέρυθροι ή διπλής τεχνολογίας παθητικών υπέρυθρων και μικροκυμάτων. Για την περιμετρική κάλυψη των κτιρίων κυρίως χρησιμοποιούνται μαγνητικές επαφές, οι οποίες τοποθετούνται στις πόρτες, στα παράθυρα και στα ρολά, ώστε να ενημερώνουν το σύστημα για το αν είναι ανοικτά ή κλειστά. Ο χώρος που προστατεύεται από τους αισθητήρες ανιχνευτών χωρίζεται σε ζώνες προστασίας. Κάθε ζώνη περιλαμβάνει έναν ή περισσότερους αισθητήρες. Με τη σειρά τους οι ζώνες ομαδοποιούνται σε τμήματα. Οι ζώνες και τα τμήματα αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία ορίζονται τα διάφορα σενάρια λειτουργίας για τον προγραμματισμό του πίνακα. Στις οικιακές εγκαταστάσεις, στις οποίες συνήθως δεν απαιτείται ξεχωριστό δίκτυο πυρανίχνευσης, μπορούν να ενσωματωθούν στο σύστημα συναγερμού πυρανιχνευτές, αισθητήρες διαρροής αερίου και αισθητήρες διαρροής νερού.